Op festivals en andere tijdelijke toepassingen worden vaak plastic elementen gebruikt om een drijvend platform aan te leggen. Beton heeft een lange levensduur, dus wanneer het platform opgebouwd wordt uit modulaire elementen, dan kunnen de elementen telkens opnieuw ingezet worden. Het studententeam Modular Optimization van de TU Delft wilde niet het beton zelf lichter maken, omdat dit volgens hen ook aan de sterkte concessies doet, maar de module van een holle kern voorzien.
Vanuit de opgave van de workshop Making van de leerstoel ‘Complex Projects’ aan de faculteit Architectuur van de TU Delft is de opgave om met gerecycled toeslagmateriaal (beton- of menggranulaat) te werken.
Auteur: Cindy Vissering
Het studententeam heeft een bekisting ontwikkeld die bestaat uit een rasterpatroon van in elkaar grijpende kartonnen platen. Hierdoor blijft de kern hol en licht, en tegelijk stevig genoeg om de krachten van het uithardende beton te dragen.
In de eerste teststort werd het karton omhooggedreven door het beton. Hiertoe hebben ze strips ontwikkeld die het raster naar alle kanten op zijn plek houdt, en vooral de opdrijvende kracht omhoog.
De wand van het element wilden ze zo dun mogelijk. Hiertoe hebben ze een aantal 1 op 1 tests gedaan om te bekijken wat haalbaar was, vanwege het beton met gerecycled toeslagmateriaal van een bepaald formaat dat gegeven was in de opdracht.
Het storten van het element ging vrij lastig, omdat de wanden (zeker in het 1 op 5 model) erg dun waren. Bij onvoldoende trillen tijdens het storten, komt het beton niet overal. Ook de mate van vloeibaarheid (consistentie) van het beton is daarbij een belangrijk aandachtspunt.
Het element moet zijn drijfkracht behouden en daarom is het noodzakelijk dat het zich niet volzuigt met water. Door poederkoolvliegas (as uit de kolencentrale) toe te voegen en plastificeerders (die het beton vloeibaar maken zonder meer water toe te voegen) wordt het beton dichter van structuur.
Het team heeft een test uitgevoerd met het element op schaal. Het bleef goed drijven, het helde alleen een beetje scheef. Dit kan opgevangen worden doordat de elementen aan elkaar gekoppeld worden én door de plaatsing van de kern nog nauwkeuriger uit te voeren zodat het gewicht goed verdeeld wordt.
De modules kunnen aan elkaar gekoppeld worden om een groter platform te vormen. Door de modulaire opbouw is het goed mogelijk om meer vrije vormen te maken.
De studenten wilden de koppelpunten eerst behouden en de elementen schakelen met een strip. Later bedachten zij een systeem waarbij de koppeling kleiner uitgevoerd kan worden en alleen aan de buitenzijde van het platform een uitsteeksel komt. Hier kan indien nodig een hekwerk aan bevestigd worden.
Team Modular Optimization maakte in 2018 deel uit van de workshop Making en bestaat uit de volgende studenten: Jing Yuanjie, Linn Opsahl, Arjan Boonstra en Sofia Chrysanthou (afbeeldingen zijn van hen).
